-
1 odstąpić
глаг.• отступать• отступить• отступиться• передать• сдавать• сдать• уступать• уступить* * *odstąpi|ć\odstąpićony сов. 1. отступить;\odstąpić о krok отступить на шаг; \odstąpić od swoich poglądów отступить (отказаться) от своих взглядов;
2. отступиться;przyjaciele go \odstąpićli уст. друзья отступились от него; \odstąpić od zamiaru отступиться (отказаться) от намерения;
3. od czego разорвать, расторгнуть что;\odstąpić od umowy разорвать (нарушить) договор;
4. перен. покинуть, оставить;szczęście go \odstąpićło счастье ему изменило;
5. уступить;\odstąpić bilet, miejsce уступить билет, место; \odstąpić od ceny снизить цену, уступить
* * *odstąpiony сов.1) отступи́тьodstąpić o krok — отступи́ть на шаг
odstąpić od swoich poglądów — отступи́ть (отказа́ться) от свои́х взгля́дов
2) отступи́тьсяprzyjaciele go odstąpili — уст. друзья́ отступи́лись от него́
odstąpić od zamiaru — отступи́ться (отказа́ться) от наме́рения
3) od czego разорва́ть, расто́ргнуть чтоodstąpić od umowy — разорва́ть (нару́шить) догово́р
4) перен. поки́нуть, оста́витьszczęście go odstąpiło — сча́стье ему́ измени́ло
5) уступи́тьodstąpić bilet, miejsce — уступи́ть биле́т, ме́сто
odstąpić od ceny — сни́зить це́ну, уступи́ть
-
2 zrezygnować
глаг.• бросать• бросить• оставить• оставлять• отказать• отказаться• отказываться• побросать• покидать• покинуть• прекратить* * *zrezygnowa|ć\zrezygnowaćny сов. 1. z kogo-czego отказаться от кого-чего; отступиться от чего;\zrezygnować ze spadku отказаться от наследства; \zrezygnować z zamiaru отказаться (отступиться) от намерения;
2. z czego бросить что;\zrezygnować z palenia бросить курить; \zrezygnować z pracy бросить работу, уйти с работы;
3. (dać za wygraną) смириться, покориться судьбе+1. odstąpić, zrzec się
* * *zrezygnowany сов.zrezygnować ze spadku — отказа́ться от насле́дства
zrezygnować z zamiaru — отказа́ться (отступи́ться) от наме́рения
2) z czego бро́сить чтоzrezygnować z palenia — брос́ить кури́ть
zrezygnować z pracy — бро́сить рабо́ту, уйти́ с рабо́ты
3) ( dać za wygraną) смири́ться, покори́ться судьбе́Syn: -
3 fallen
an der Front na froncie;einer Sache zum Opfer ofiarą G); ( stürzen) upadać < upaść> ( zu Boden na ziemię; auf die Knie na kolana; a fig Festung); ( hinunterfallen) spadać < spaść> (aus, von z G); Kurse zniżkować; Entscheidung zapadać <- paść>; Feiertag przypadać <- paść> ( auf den Sonnabend na sobotę); Flut, Haare, Laub, Vorhang usw opadać < opaść>;fallen lassen Tasse upuszczać < upuścić>; fig zaniechać ( einen Plan zamiaru); odstępować < odstąpić> ( einen Freund przyjaciela)
См. также в других словарях:
odstąpić — dk VIa, odstąpićpię, odstąpićpisz, odstąpićstąp, odstąpićpił, odstąpićpiony odstępować ndk IV, odstąpićpuję, odstąpićpujesz, odstąpićpuj, odstąpićował, odstąpićowany 1. «odejść na bok lub cofnąć się; odsunąć się, oddalić się» Odstąpić o krok, na… … Słownik języka polskiego
rozmyślić się — dk VIa, rozmyślić sięlę się, rozmyślić sięlisz się, rozmyślić sięmyśl się, rozmyślić sięlił się «zmienić zdanie, decyzję po namyśle, odstąpić od zamiaru» Chciał wyjechać, ale się rozmyślił … Słownik języka polskiego
wybić — 1. Ktoś wybił, coś wybiło kogoś z rytmu «ktoś przerwał, coś przerwało komuś jakąś czynność, powodując jego dekoncentrację»: Szkoda, szkoda, że trwała tak długo ta zmiana, przekonamy się zresztą za chwilę, za kilkadziesiąt sekund, czy nie wybiła… … Słownik frazeologiczny
wybijać — 1. Ktoś wybił, coś wybiło kogoś z rytmu «ktoś przerwał, coś przerwało komuś jakąś czynność, powodując jego dekoncentrację»: Szkoda, szkoda, że trwała tak długo ta zmiana, przekonamy się zresztą za chwilę, za kilkadziesiąt sekund, czy nie wybiła… … Słownik frazeologiczny
wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… … Słownik języka polskiego
zamiar — m IV, D. u, Ms. zamiararze; lm M. y «to, co ktoś zamierza; projekt, plan, intencja zrealizowania czegoś» Ambitny, chwalebny, dziwaczny, godziwy, niezłomny, poważny, skryty, szalony, szlachetny, śmiały, uczciwy, zuchwały zamiar. Życzliwe, wrogie… … Słownik języka polskiego
zaniechać — dk I, zaniechaćam, zaniechaćasz, zaniechaćają, zaniechaćaj, zaniechaćał, zaniechaćany «zaprzestać czegoś, odstąpić od czegoś, zrezygnować z czegoś, dać czemuś spokój» Zaniechać dalszych badań, starań, prób. Zaniechać budowy czegoś. Zaniechać… … Słownik języka polskiego
poniechać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, poniechaćam, poniechaća, poniechaćają, poniechaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} przestać wykonywać jakąś czynność, zrezygnować z zamiaru; zaniechać czegoś, odstąpić od czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poniechać planu.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
